Coassistent Derre Kwee lacht ’s avonds in bed hardop om de avonturen van zijn Amerikaanse lotgenoten in het boek ‘The House of God’. Ook fantasy en non-fictie kunnen hem bekoren. “Lezen brengt je in een andere wereld.”

Tekst: Stijn Dunk - Foto: Gerritjan Huinink

Een boek dat ik elke coassistent kan aanraden, is ‘The house of God’ van Samuel Shem. Het beschrijft op donker-komische wijze het leven van interns - Amerikaanse coassistenten - in een ziekenhuis in Boston. Het is bizar hoe accuraat de situaties uit 1978 overeenkomen met een ziekenhuis van nu.” Sommige ‘leefregels’ uit het boek heeft Kwee tijdens zijn coschappen letterlijk meegemaakt. “Zoals ‘placement comes first’, wat betekent dat je eerst bepaalt of een patiënt op jouw afdeling thuishoort, voordat je tijd gaat besteden aan iemand. Een patiënt van een andere afdeling weigeren heet in het boek cynisch ‘bouncen’. Ik maakte bij Chirurgie mee dat een patiënt met een galblaasaandoening naar Maag-, Darm- en Leverziekten (MDL) werd gestuurd, terwijl bij MDL een vergelijkbaar iemand naar Chirurgie werd doorverwezen. Daarom lees ik dit boek hardop lachend in bed.”

Kwee geniet ook van non-fictie boeken over maatschappelijke kwesties. Hij rondde voor Geneeskunde de bachelor Philosophy, Politics and Economics af en die interesse blijft. Een goed voorbeeld is het boek ‘Power and Progress’ van Daron Acemoglou. “Dat gaat over de invloed van technologische ontwikkelingen op de herverdeling van welvaart. Dat thema is nu met de opkomst van AI superactueel. Wie gaat van deze nieuwe technologie profiteren? Zijn dat de aandeelhouders van de venture capital bedrijven die erin investeren, of publieke instellingen zoals ziekenhuizen? Wat mij betreft het laatste, zeker als het gaat om databanken met patiëntgegevens.”

Sinds zijn jeugd leest Kwee veel fantasy boeken. “Daar kan ik helemaal in verdwijnen. Mijn favoriete schrijver is Brandon Sanderson. Met name zijn grote epos ‘The stormlight archive’. Dit gaat over grote maatschappelijke systemen en toch hebben de personages hele menselijke eigenschappen. Zijn hoofdstukken schrijft hij vaak steeds vanuit een ander character. Mijn favoriete personage uit zijn laatste boek dat ik las, vond ik eerst veel te donker en grauw. Hij moet oorlog voeren in een uitzichtloze situatie, maar daar kreeg ik gaandeweg respect voor. ‘Deze guy gaat wel gewoon door’, dacht ik bij mezelf.” Zo’n constatering relativeert voor Kwee de drukte en stress van het coschappen lopen. “Dat is het mooie van lezen: het brengt je even in een hele andere wereld.”  •

E